Alma-Verme Dengesi ve Çetele Tutmak

Almak ve vermek deyince akla maddi bir akış gelse de, doğalında nefes alıp vermekten başlayan bir döngü içerisindeyizdir. Sosyal hayattaki rollerimizde ise (anne-baba, eş, çocuk, çalışan, yönetici, vb.) maddiyatın yanı sıra sevgi, yardım, destek... vb. alır ve veririz.

Bu maddi ve manevi alışverişte denge bozulduğunda, yani bir taraf daha fedakar/verici hale dönüştüğünde ve bu hali genel olarak hayatındaki bütün ilişkilerine de yansıttığında bu

o kişinin bolluk ve bereket akışından başlayarak pek çok alanda blokaj yaşamasına sebep olacak bir hale gelebilir..

Bu tür ikili ilişkilerde, genellikle alıcı olan taraf altından kalkamayacağı kadar çok ve hatta çoğunlukla talep dahi etmediği iyilik karşısında ne yapacağını bilemez, minnetin tam tersi bir tavır içerisinde ilişkiyi terk eder. Aslında giden kişi gelişmek için yeni bir alana ihtiyaç duyar ve derslerini almak için uzaklaşır.

İşte bu noktada ‘’Benim yaptığım onca iyilik/yardım, gösterdiğim onca yol kolaylaştırma karşısında onun bana yaptığına bak...’’ serzenişi ile biten pek çok senaryo oluşmuştur.

Bu senaryoları defalarca gözden geçiren kişinin hatasını fark etmek yerine, tuttuğu kin ve çeteleler, yaptığı şikayetler....haksızlığa uğradığı için oluşan kurban bilinci gibi türlü sebeplerle düşen frekansı dolayısıyla bazı blokajları, son noktada ise hastalıkları oluşacaktır. (Özellikle geçmişi bırakamama durumu bağırsakları etkiler).

Bu senaryoyu hayatınızın bir alanında siz de yaşadınız mı?

Peki ne yapmalıyız?

Yardım mı etmeyeceğiz?

Yaptıklarımızı unutacak mıyız?

Öncelikle ikili ilişkilerimizde ne kadar veren ve alan taraf olduğumuz konusunda farkındalık geliştirmeliyiz. İştahla alıp tüketmek, hayat oyununda kopya çekmek gibidir, bir süre sonra enerjimizi ağırlaştırır ve bloke eder. Verici olan isek ve aşırılık içerisindeysek hangi duyguyu almaya çalışıyoruz? (örneğin istediklerini yapmaz, her fırsatta ona yardım etmezsem sevgi alamam gibi)

Bilinçsiz bir alış-veriş hali yerine farkındalık içerisinde olmak çetele tutmak değildir.

Bir dostumuza, aile ferdimize yada muhtaç bir insana yardım edebiliriz, bilinci ve imkanları seviyesinde o kişi bunun karşılığını vermeyebilir, bilmeliyiz ki; ilahi sistemde onun aldığının da bizim verdiğimizin de karşılığı vardır!

Ancak ilahi sistem bana karşılığını verir diyerek aynı kişiye fütursuzca yapılan fedakarlık bizi ve hatta ilişkimizi iyi bir noktaya taşımaz.

Gerektiği yerde durmayı bilme farkındalığında olmalıyız.

‘’Sen onun için neler yaptın, yaptığına bak!’’ sözlerine gülümseyin.

Hatanızı fark edip özgürleşin!

Sevgi ve ışıkla, bire ve bütüne katkı olmasını dilerim,

Bu yazıdan fayda görebileceğin sevdiklerinle paylaş ve yorum-beğeni bırak lütfen.

Zeynep İzgi